Karauli en Agra

Karauli ochtend - moe maar gelukkig

De wekker gaat om 6.00 uur. Het is een zeer kort nachtje geweest. Toen ik gisteravond mijn portemonnee uit mijn rugzak wilde halen was deze verdwenen. Ik raakte lichtelijk in paniek want er zat naast 150-200 euro aan roepies ook o.a. mijn bankpas en creditcard in. Wendy, onze reisleidster, belt meteen met Ali of er iets in de tuktuk gevonden is. Helaas komt hier een ontkennend antwoord op. Ik pijnig mijn hersens. Waar kan ik in godsnaam die portemonnee kwijtgeraakt zijn? Het laatst wat ik me herinner is buiten de bioscoop aan de rand van de parkeerplaats waar ik geld heb gepakt voor de tuktuk.
Ali komt na 10 minuten al bij het hotel aanscheuren met zijn tuktuk. Samen met Wendy gaan we richting de bioscoop. We hebben weinig hoop en in gedachten ben ik mijn bankpassen aan het blokkeren en vraag ik me af hoe ik geld bij elkaar krijg voor de rest van de reis. En dan blijk ik een goed karma te hebben, mijn portemonnee ligt waar ik het laatst heb gezeten. Het geld is weg, maar mijn pasjes zitten er nog allemaal in! Ali snapt er niks van..... Hoe is dit mogelijk in een stad met 3 miljoen inwoners? Volgens hem ben ik een zielsgelukkig mens :) Via Wendy geef ik hem een dikke fooi. Ik kan gerust gaan slapen. En morgen pin ik wel weer roepies. En ik hoop, met heel mijn hart, dat de arme sloeber die mijn geld gepakt heeft er hele leuke dingen mee gaat doen! Want wat ben ik toch een gelukkig mens dat ik de rest van de reis niet hoef te bedelen.... Maar gewoon naar de pinautomaat kan gaan......

Middag - daar waar zelden toeristen komen......

Na een busrit van 5 uur komen we aan in Karauli. We logeren in het buitenpaleis van de Maharadja. Na een lunch en een uurtje rusten gaan we richting het 17e eeuwse stadspaleis wat al vele tientallen jaren niet meer in gebruik is en wat men beetje bij beetje, heel langzaam aan het renoveren is. We gaan met 5 kamelen met een kar erachter. En al snel voel ik me een nar op een praalwagen. Kinderen komen achter ons aan gerend en willen een hand van ons. Mannen zwaaien en knipogen en vrouwen roepen ons gedag. Bizar.... Ik blijf dit werkelijk waar bizar vinden. Karauli is een arme stad. De wegen zijn kapot. Er ligt overal afval. Koeien en varkens lopen door de steegjes en kinderen spelen bij het open riool. We zien een rat van het dak vallen, naast 'onze' kameel. De bewoner schopt de rat tegen een vrouw die begrijpelijkerwijs boos wordt waarna meteen een zwijn aan komt lopen om de kop van de rat af te vreten. Ik zei het al...... Bizar. Zoveel schoonheid, prachtige mensen, vriendelijkheid en ook zoveel armoede, troep en smerigheid.

Op het dak van het paleis zie ik langzaam de zon achter de stad en de bergen zakken. Ik zit er in mijn uppie te genieten. Wat een geweldig moment is dit!
Even later gaan we naar een dienst van de Hare Krishna in de naastgelegen tempel. Wat een vrolijkheid! Vrouwen die samen, gekleed in prachtige sari's, muziek maken, dansen en luid zingen. Aan het eind van de dienst krijgen we van de plaatselijke bevolking basilicumblaadjes en koekkruimels aangeboden die we moeten eten. Want dat brengt geluk. Wat zijn de mensen hier vriendelijk! Het is zo bijzonder allemaal.....
Hierna gaan we met de kamelen weer terug richting het paleis van de Marahadjah om te eten, te douchen en te gaan slapen. Het is een enerverende rit in het pikkedonker waarbij bedelaars ons na komen gelopen en mensen ons naroepen en nastaren.

Hier is het nu avond en het koelt langzaam af van 38 naar 24 graden. Morgen gaan we richting Agra. Naar de Taj Mahal! Ik zeg..... Namasté!


Agra - Taj Mahal

Vanochtend vertrekken we om half 8 richting Agra. We zullen daar het Rode Fort en de Taj Mahal bezoeken. Na een paar tussenstops komen we in het drukke Agra aan. Het Rode Fort is prachtig maar we besluiten met een paar reisgenoten na de eerste snelle bezichtiging lekker in de schaduw bij te gaan komen. Ik heb zoveel indrukken gehad en mijn hoofd zit boordevol dat ik soms niet meer weet of het nu gisteren, eergisteren of vanochtend was dat er weer iets bijzonders is gebeurd. Ik leef in een totaal andere wereld en hier gebeurt in één dag meer dan normaal in een hele maand. Je blijft hier kijken en jezelf verbazen...... Goed om even in de schaduw alles te laten bezinken. Even rust in mijn hoofd te krijgen.
Na het Rode Fort gaan we naar ons hotel. Op het dakterras hebben we een magnifique uitzicht op de Taj Mahal, één van de 7 wereldwonderen. Shah Jahan, de vijfde heerser van het Mogolrijk, liet het grafmonument tussen 1632 en 1648 bouwen als laatste rustplaats voor zijn geliefde echtgenote Mumtaz Mahal, die in 1631 in het kraambed was overleden.
Op weg word ik aangevallen door een heilige koe. Ik kan haar horens ternauwernood ontwijken en daarna komt ze achter me aan. Mijn reisgenoten liggen in een lachstuip en vinden voor de zoveelste keer dat ik een gelukkeling ben. Ja......ik heb toch een goed karma!

De Taj Mahal is onbeschrijfelijk mooi en imposant. Ik kan het niet beschrijven. Voor degenen die het nooit gezien hebben.... Ga naar Agra!
We maken foto's, worden op de foto gezet en kijken onze ogen uit.... De zon zakt tegen 18 uur langzaam weg wat een prachtig lichtschouwspel geeft. We zien aapjes spelen en klimmen op de muren van de bijgebouwen.

Teruggekomen bij het hotel hebben we de grootse lol op het dakterras. De biertjes gaan er vlot doorheen en we eten hete chicken tikka massala met garlic naan. We beginnen slecht Engels te praten. "I want an extra bord" en "can we order some drinks nog". Jan denkt dat de heilige koe een geilige koe is.

Terwijl wij hier nog aan de Kingfisher op het dakterras zitten, met de Taj Mahal en vuurwerk op de achtergrond, steek ik een sigaretje en geniet van deze dag...... En besef dat dit de meest geweldige reis is die ik ooit heb gemaakt!