Orchha en Khajuraho

Orchha dag 1 - Verwondering

Vanaf Agra vertrekken we vroeg in de ochtend richting Orchha, gelegen In de deelstaat Madhya Pradesh in het hart van India. Dit is het meest oorspronkelijke deel van dit prachtige en boeiende land. De wegen zijn slecht en het verkeer is een chaos. Al na een half uur zien we een bus op zijn kant op de weg liggen. Vreselijk! In het wilde weg steken heilige koeien zomaar over. Of haalt een tuktuk een vrachtwagen in die ternauwernood ontweken kan worden. Je moet hier maar niet teveel op de weg letten want dat is dus echt niet goed voor je bloeddruk.

We maken een tussenstop in Gwalior, toegangspoort tot Madhya Pradesh. Ik zie het prachtige fort al uit de verte maar pak een terrasje. Even geen fort meer voor vandaag.... Ik verblijf liever tussen de lokale bevolking. Aangezien we ook hier weer zelf een bezienswaardigheid zijn kan ik gemakkelijk foto's maken van prachtige mensen in prachtige kleding. We bekijken elkaar vol verwondering......
Ik maak nog foto's van de prachtige Jainabeelden (tot 17 m hoog) die tussen de 7e en 15e eeuw uit het zandsteen uit de bergwand gehouwen zijn. Na een heerlijke lunch met allerlei curry's vervolgen we onze weg vol hobbels, gaten, chaotisch verkeer en prachtige landschappen.

Tegen de avond komen we in Orchha aan, een historisch stadje gelegen aan de oever van rivier de Betwan. We verblijven op een complex met kleine cottages. Net voordat ik cottage nummer 3 binnen wil stappen springt er een kikker weg..... Aah! Ik en kikkers.....dat is geen goeie combinatie :(
Maar ik blijf koelbloedig en heb zelfs geen angstkreet geslaakt. Ik word in India steeds stoerder.....
Met een paar mensen spreken we af om in het stadje wat te gaan eten. Er is een restaurantje wat Italiaans eten serveert. Na alle heerlijke Indiaase maaltijden heb ik nu echt even zin in iets anders..... We komen bij een tentje wat veel aanbiedt. WiFi, Italiaanse, Griekse en Mexicaanse keuken, koude biertjes en een gezellige inrichting. Wat blijkt? Er is enkel spaghetti met tomatensaus. Het bier moet nog ergens anders gekocht worden, de WiFi is stuk en de gezellige inrichting blijkt een gammele tafel met plastic stoelen te zijn. Maar we zitten tussen de lokale bevolking en we hebben het reuze gezellig! Een 'Holy Man' komt een sigaretje bij me bietsen en in ruil daarvan mag ik een foto van hem maken. Wanneer ik die foto later in het hotel naar mijn kinderen app vraagt mijn oudste zoon of ik een nieuwe vlam heb.... Not! :)

Orchha dag 2 - Op weg naar Khajuraho

Alhoewel we pas in de namiddag vertrekken staan we vroeg op om de ochtendrituelen aan de Betwan rivier te zien. Bloemen worden geofferd, mensen wassen zich in de rivier of doen gewoon hun was of hun behoefte daar. We maken een wandeling door Orchha en lopen rondom de tempels. Ik krijg een henna stempel op mijn hand van een zon en we kijken hoe buiten op een stoepje brood wordt gebakken.
Op een van de tempels zitten een aantal gieren.... En die zitten er niet voor niks. Waar gieren zijn, zijn kadavers..... Gelukkig heb ik die niet gezien.
We hebben nog een paar uurtjes voor onszelf voordat we verder zullen reizen en besluiten even aan het zwembad te relaxen en op het terras een koud drankje te doen. Het is een volle en drukke reis, een uurtje voor jezelf is dan best lekker :)

We hebben slechts 170 km voor de boeg maar door het slechte wegdek en de regen (als gevolg van de tyfoon die zondag de oostkust van India heeft bereikt) doen we er ruim 4 uur over. We komen aan in een prachtig hotel, het Usha Bundela. De medewerkers lopen echter met een zuur gezicht rond. We eten in het restaurant maar ook daar worden we niet zo vrolijk. De een heeft rauwe kip en de ander een smakeloze maaltijd. Dan had ik toch liever weer in dat lokale tentje van gisteren gezeten. Plastic stoelen, lauw bier en muggen i.p.v. marmer en kroonluchters. Maar wel met geweldig vriendelijke mensen en lekker eten! Vanavond gaan maar eens vroeg slapen. Morgenochtend staat een fietstocht op het programma naar een paar afgelegen dorpjes.

Khajuraho dag 1 - Dankbaarheid

Om acht uur in de ochtend fietsen we onder leiding van een gids Khajuraho uit. En dat is nog best zwaar want door de regenval zijn de zandwegen (die al moeilijk te fietsen zijn i.v.m. alle scherpe keien) veranderd in modderpaden. Ik voel me net een mountainbiker op een soort van Indiaase omafiets :) Het is heerlijk fietsweer. Door de tyfoon is het nu 23 graden en het miezert. Terwijl het de hele week zo'n 37 graden was. Na een aantal kilometers klimmen, dalen, koeien, blubber en gaten in de weg komen we bij een boerderijtje aan. Een hut met meerdere kamers waarin een familie woont van 3 generaties. Ze verbouwen limoen, papaya, kousenband, okra, aubergines, suikerriet en nog veel meer. Deels voor eigen gebruik en de rest voor de verkoop aan anderen. Het is een arm gezin en de kinderen zien er lusteloos uit. We hebben de dag van te voren wat kleding en toiletartikelen verzameld die we hier en in een dorp verderop uitdelen. Het is zo vreemd om te zien hoe dankbaar men hiervoor is. Ik schaam me eigenlijk voor mijn eigen rijkdom. Dat ik schoenen kan kopen wanneer ik denk dat ik weer nieuwe nodig heb terwijl de kast vol staat. Dat ik met mijn kledingkast een groot gedeelte van het dorp verderop zou kunnen voorzien van noodzakelijke spullen. Alles, maar dan ook alles komt in India in een totaal ander perspectief te staan. Het is en blijft bizar......

Een aantal kilometers verderop bezoeken we een dorp dat is ontstaan doordat de regering twee eeuwen geleden een aantal 'kastelozen' (zie Wikipedia voor uitleg) uit de bergen zijn gehaald die in grotten leefden. Deze 7 mensen hebben een nederzetting hier gevormd die nu uitgegroeid is tot een dorp van ongeveer 600 inwoners. De regering steunt hen door medische zorg en vaccinaties en eerste levensbehoeften. We kunnen deze mensen (en de boerderij die we gezien hebben) bezoeken door een initiatief van de ondernemer die de fietstocht heeft uitgezet. Hij doneert elk jaar een aantal fietsen aan alle schoolgaande meisjes. Voorheen gingen er geen meisjes naar de school in Kahjuraho omdat de weg er naar toe veel te gevaarlijk was i.v.m. verkrachtingen en andere gevaarlijke omstandigheden. Nu hebben deze kinderen door educatie een betere kans inde maatschappij. Sinds kort krijgen ook jongens een fiets. De mensen zijn vriendelijk en laten zien hoe zij leven. De kinderen rennen met ons mee en willen graag op de foto, wanneer ik hen de foto's van henzelf laat zien hebben ze de grootste lol. Zo arm en toch plezier in het leven kunnen hebben. Daar kunnen wij nog heel veel van leren! In dit dorp lost men zelf alle problemen op. Men zorgt voor elkaar en wanneer er iets loos is dan komen alle volwassenen bij elkaar op het dorpsplein en praten net zolang totdat het probleem opgelost is. Misschien een voorbeeld voor onze 'participatiemaatschappij'?

Na deze enerverende fietstocht lunchen we in Khajuraho bij een plaatselijk restaurantje waar alles vers wordt bereid en waar voor onze ogen naan gebakken wordt. Daarna bezoeken we de wereldberoemde uit steen opgetrokken tempels (architectonische meesterwerken) die op de Unesco wereldcultuurgoed lijst staan. Deze tempels zijn tussen 950 en 1050 gebouwd en beroemd vanwege hun talrijke erotische beelden. Op straat word je dan ook doodgegooid met kaarten, kalenders en beelden gebaseerd op de kamasutra. We nemen de tuktuk naar ons hotel. Morgen vliegen we naar Varanasi. Dit is de oudste, zonder onderbreking bewoonde stad van de wereld, gelegen aan de Ganges en tevens de heiligste stad van India.