Finale! Kathmandu en Bhaktapur
Door: MB
Blijf op de hoogte en volg Mariēlla
24 Oktober 2014 | Nepal, Kathmandu
Kathmandu - Onze laatste bestemming
De rit vanuit Pokhara naar Kathmandu duurt lang en is behoorlijk vermoeiend. Toch is het een prachtige rit. We rijden door de bergen langs rijstvelden, bananenpalmen, limoen- en papayabomen. We steken riviertjes over en de afgronden zijn steil en diep. Ik krijg diep respect voor onze chauffeur. Omdat het de dag voor het Diwali feest is is het erg druk op de weg. Diwali is het feest van licht en het is één van de belangrijkste feesten in het Hindoeïsme. Huizen worden met lichtjes versierd en bij de ingang van huizen worden prachtige felgekleurde kolams (een soort mandala's) getekend met in het centrum brandende kaarsen. Dit is om het huis te beschermen tegen boze geesten. Tijdens de Diwali is het de bedoeling dat de Hindoes rein zijn en geen eieren of vlees eten. Men eet heel veel zoetigheid.
Wanneer we in Kathmandu aankomen moet ik toch even 3 keer slikken. Want op het ene moment rijd je stapvoets omhoog een berg op in een oase van rust, terwijl je het andere moment in de vallei een vieze en stinkende stad ziet. Het is chaos, druk en vol smog. Met heimwee denk ik aan het mooie Pokhara.....
De volgende ochtend vertrekken we naar een van de grootste Stupa's ter wereld in de wijk Boudanath. Het is een grote Boeddhistische tempel welke vroeger gebouwd is op de handelsweg naar Tibet. Het is een prachtige tempel met vele huisjes rondom gebouwd waarvan de meesten nu dienstdoen als souvenirwinkel of als restaurant/ koffiehuis. We zien veel Tibetanen. Ook hier zie je weer veel bedelaars en mensen die zichtbaar gehandicapt zijn. Mede door Diwali hoopt men wat extra geld bij elkaar te kunnen bedelen. Ik vind het nog steeds lastig dat het beter is om niets te geven en dat je beter een goede organisatie kunt steunen. Maar gelijktijdig zou ik ook niet weten waar ik zou moeten beginnen om geld te geven aan bedelaars. Kreupelen, verminkten, kinderen..... Men roept allemaal het hardst om geld.
Na deze prachtige Stupa rijden we naar Pashupatinath. Hier is de belangrijkste hindoetempel van Nepal die aan de heilige Bagmati rivier ligt. Aan de Gaths (trappen om naar de rivier af te dalen) zijn plateaus gemaakt waar dagelijks crematies plaatsvinden. De tempel is voor niet-hindoes niet toegankelijk. De crematies echter wel. Hoewel de dood bij het leven hoort is het iets waar je niet graag mee geconfronteerd wordt. Eenzelfde gevoel had ik in Varanasi, maar om een of andere reden vond ik het daar nog confronterender. Zodra we de Bagmati rivier oversteken zien we al direct een brandstapel op de crematieplaats voor de rijken. Ook de doden zijn hier niet gelijk. Van de negen crematieplaatsen zijn er zeven voor de gewone man en vrouw, één voor de rijken met aanzien en één voor de koninklijke familie. Vanaf de overkant van de rivier kun je alle gebeurtenissen zien.
De ene crematie is nog niet afgelopen of de andere begint. Terwijl de resten brandend hout in de rivier worden geschoven en de plek wordt afgeblust met water begint men alweer een volgende stapel te bouwen. We zien dat er een lichaam in een felgekleurd oranje gewaad naar de stapel gedragen wordt. Het lichaam is volledig ingewikkeld in doeken en wordt naast de brandstapel gelegd. Dan begint de ceremonie. Bloemen die het lichaam bedekken worden in de rivier gegooid. Het lichaam wordt bewierookt en 3 maal (met de klok mee) rondom de brandstapel gedragen alvorens het op het hout wordt gelegd. Daarna loopt de oudste zoon 3 maal om het lichaam heen met een brandende toorts in zijn hand waarna hij het vuur aansteekt. Er wordt stro op de overledene gelegd zodat je geen lichaam meer ziet en zodat het vuur snel aanwakkert. Het is vreemd dat we dit allemaal zien, maar het voelt ook sereen. Alsof het rust geeft. Hier is de dood zo met het leven verbonden dat het voor niemand vreemd is dat er vanaf de waterkant naar deze ceremonies gekeken wordt. Het voelt anders dan in Varanasi...... Maar ik besef terdege dat je dit eerst meegemaakt moet hebben om er iets van te vinden. Dit lezende zal het bij een heleboel mensen gemixte emoties veroorzaken......
Na dit indrukwekkende schouwspel moet ik even alles laten bezinken. Ik besluit niet mee te gaan naar het 'Moeder Theresahuis' maar blijf samen met Linda even aan de waterkant zitten voordat we ons weer bij de groep aansluiten.
's Middags gaan we met z'n 4-en met 2 riksja's naar het kloppend hart van Kathmandu, Durbar Square. Durbar is een Nepalees woord, dat paleis betekent. Aan Durbar Square staat het oude koninklijke paleis Hanuman Dhoka. Voor de ingang van het paleis zien we het standbeeld van Hanuman. Voorts staan op en nabij Durbar Square de Kasthamandaptempel, de Talejutempel en het huis van de Kumari, de levende godin. Meestal wordt Durbar Square als marktplein gebruikt. Het krioelt er van de mensen, honden en heilige koeien. De levendigheid wordt nog vergroot door de vele souvenirverkopers, die enthousiast proberen hun artikelen aan de voorbijgangers te verkopen. En dat lukt..... Ik koop ik een prachtige houten Boeddha en een bijzondere houten wandversiering van een zon en maan. Hoe ik het mee naar huis moet krijgen zal me nog hoofdbrekens gaan kosten, maar ik ben er superblij mee!
Kathmandu - Bhaktapur
De laatste volle vakantiedag die we hebben brengen we 's morgens door in Bhaktapur, een culturele stad ongeveer 13 kilometer van Kathmandu. Deze stad heeft een rijke historie en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Rondom het plein staan paleizen en tempels. Na een paar uur rondgewandeld te hebben klimmen we een dakterras op om in alle rust te genieten van de bedrijvigheid en bonte drukte beneden. 's Middags zijn we weer terug in Kathmandu en wandelen we door de drukke winkelstraatjes van de prachtige wijk Thamel waar ons hotel is. Hier besteed ik mijn laatste rupees aan souvenirs en een heerlijke lunch met een lekker glas wijn.
De zon zakt hier achter de bergen..... Vanavond gaan we met ons hele gezelschap gezamenlijk dineren. Morgen wordt het een hele lange dag. We vliegen vanaf Kathmandu naar Delhi. Dan van Delhi naar Frankfurt en om daarvandaan laat in de avond op Schiphol aan te komen. Een reis van ruim 20 uur......
Terwijl ik de lucht achter de bergen roze zie kleuren besef ik dat ik een geweldige reis heb gemaakt. Een reis met ervaringen die thuis bijna niet te beschrijven zal zijn. Ik had gehoopt met een rugzak vol ervaringen thuis te komen. Maar dat dekt de lading niet. India en Nepal hebben voor mij veel zaken in een ander perspectief geplaatst. En er zijn nog tienduizenden dingen die ik moet gaan overdenken......
Morgen ga ik weer naar het drukke en jachtige leven wat voor ons heel normaal is. Maar vandaag wil ik daar nog even niet aan denken. Vandaag ga ik nog even genieten van dat niks moet en dat alles mag......
Namasté!
De rit vanuit Pokhara naar Kathmandu duurt lang en is behoorlijk vermoeiend. Toch is het een prachtige rit. We rijden door de bergen langs rijstvelden, bananenpalmen, limoen- en papayabomen. We steken riviertjes over en de afgronden zijn steil en diep. Ik krijg diep respect voor onze chauffeur. Omdat het de dag voor het Diwali feest is is het erg druk op de weg. Diwali is het feest van licht en het is één van de belangrijkste feesten in het Hindoeïsme. Huizen worden met lichtjes versierd en bij de ingang van huizen worden prachtige felgekleurde kolams (een soort mandala's) getekend met in het centrum brandende kaarsen. Dit is om het huis te beschermen tegen boze geesten. Tijdens de Diwali is het de bedoeling dat de Hindoes rein zijn en geen eieren of vlees eten. Men eet heel veel zoetigheid.
Wanneer we in Kathmandu aankomen moet ik toch even 3 keer slikken. Want op het ene moment rijd je stapvoets omhoog een berg op in een oase van rust, terwijl je het andere moment in de vallei een vieze en stinkende stad ziet. Het is chaos, druk en vol smog. Met heimwee denk ik aan het mooie Pokhara.....
De volgende ochtend vertrekken we naar een van de grootste Stupa's ter wereld in de wijk Boudanath. Het is een grote Boeddhistische tempel welke vroeger gebouwd is op de handelsweg naar Tibet. Het is een prachtige tempel met vele huisjes rondom gebouwd waarvan de meesten nu dienstdoen als souvenirwinkel of als restaurant/ koffiehuis. We zien veel Tibetanen. Ook hier zie je weer veel bedelaars en mensen die zichtbaar gehandicapt zijn. Mede door Diwali hoopt men wat extra geld bij elkaar te kunnen bedelen. Ik vind het nog steeds lastig dat het beter is om niets te geven en dat je beter een goede organisatie kunt steunen. Maar gelijktijdig zou ik ook niet weten waar ik zou moeten beginnen om geld te geven aan bedelaars. Kreupelen, verminkten, kinderen..... Men roept allemaal het hardst om geld.
Na deze prachtige Stupa rijden we naar Pashupatinath. Hier is de belangrijkste hindoetempel van Nepal die aan de heilige Bagmati rivier ligt. Aan de Gaths (trappen om naar de rivier af te dalen) zijn plateaus gemaakt waar dagelijks crematies plaatsvinden. De tempel is voor niet-hindoes niet toegankelijk. De crematies echter wel. Hoewel de dood bij het leven hoort is het iets waar je niet graag mee geconfronteerd wordt. Eenzelfde gevoel had ik in Varanasi, maar om een of andere reden vond ik het daar nog confronterender. Zodra we de Bagmati rivier oversteken zien we al direct een brandstapel op de crematieplaats voor de rijken. Ook de doden zijn hier niet gelijk. Van de negen crematieplaatsen zijn er zeven voor de gewone man en vrouw, één voor de rijken met aanzien en één voor de koninklijke familie. Vanaf de overkant van de rivier kun je alle gebeurtenissen zien.
De ene crematie is nog niet afgelopen of de andere begint. Terwijl de resten brandend hout in de rivier worden geschoven en de plek wordt afgeblust met water begint men alweer een volgende stapel te bouwen. We zien dat er een lichaam in een felgekleurd oranje gewaad naar de stapel gedragen wordt. Het lichaam is volledig ingewikkeld in doeken en wordt naast de brandstapel gelegd. Dan begint de ceremonie. Bloemen die het lichaam bedekken worden in de rivier gegooid. Het lichaam wordt bewierookt en 3 maal (met de klok mee) rondom de brandstapel gedragen alvorens het op het hout wordt gelegd. Daarna loopt de oudste zoon 3 maal om het lichaam heen met een brandende toorts in zijn hand waarna hij het vuur aansteekt. Er wordt stro op de overledene gelegd zodat je geen lichaam meer ziet en zodat het vuur snel aanwakkert. Het is vreemd dat we dit allemaal zien, maar het voelt ook sereen. Alsof het rust geeft. Hier is de dood zo met het leven verbonden dat het voor niemand vreemd is dat er vanaf de waterkant naar deze ceremonies gekeken wordt. Het voelt anders dan in Varanasi...... Maar ik besef terdege dat je dit eerst meegemaakt moet hebben om er iets van te vinden. Dit lezende zal het bij een heleboel mensen gemixte emoties veroorzaken......
Na dit indrukwekkende schouwspel moet ik even alles laten bezinken. Ik besluit niet mee te gaan naar het 'Moeder Theresahuis' maar blijf samen met Linda even aan de waterkant zitten voordat we ons weer bij de groep aansluiten.
's Middags gaan we met z'n 4-en met 2 riksja's naar het kloppend hart van Kathmandu, Durbar Square. Durbar is een Nepalees woord, dat paleis betekent. Aan Durbar Square staat het oude koninklijke paleis Hanuman Dhoka. Voor de ingang van het paleis zien we het standbeeld van Hanuman. Voorts staan op en nabij Durbar Square de Kasthamandaptempel, de Talejutempel en het huis van de Kumari, de levende godin. Meestal wordt Durbar Square als marktplein gebruikt. Het krioelt er van de mensen, honden en heilige koeien. De levendigheid wordt nog vergroot door de vele souvenirverkopers, die enthousiast proberen hun artikelen aan de voorbijgangers te verkopen. En dat lukt..... Ik koop ik een prachtige houten Boeddha en een bijzondere houten wandversiering van een zon en maan. Hoe ik het mee naar huis moet krijgen zal me nog hoofdbrekens gaan kosten, maar ik ben er superblij mee!
Kathmandu - Bhaktapur
De laatste volle vakantiedag die we hebben brengen we 's morgens door in Bhaktapur, een culturele stad ongeveer 13 kilometer van Kathmandu. Deze stad heeft een rijke historie en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Rondom het plein staan paleizen en tempels. Na een paar uur rondgewandeld te hebben klimmen we een dakterras op om in alle rust te genieten van de bedrijvigheid en bonte drukte beneden. 's Middags zijn we weer terug in Kathmandu en wandelen we door de drukke winkelstraatjes van de prachtige wijk Thamel waar ons hotel is. Hier besteed ik mijn laatste rupees aan souvenirs en een heerlijke lunch met een lekker glas wijn.
De zon zakt hier achter de bergen..... Vanavond gaan we met ons hele gezelschap gezamenlijk dineren. Morgen wordt het een hele lange dag. We vliegen vanaf Kathmandu naar Delhi. Dan van Delhi naar Frankfurt en om daarvandaan laat in de avond op Schiphol aan te komen. Een reis van ruim 20 uur......
Terwijl ik de lucht achter de bergen roze zie kleuren besef ik dat ik een geweldige reis heb gemaakt. Een reis met ervaringen die thuis bijna niet te beschrijven zal zijn. Ik had gehoopt met een rugzak vol ervaringen thuis te komen. Maar dat dekt de lading niet. India en Nepal hebben voor mij veel zaken in een ander perspectief geplaatst. En er zijn nog tienduizenden dingen die ik moet gaan overdenken......
Morgen ga ik weer naar het drukke en jachtige leven wat voor ons heel normaal is. Maar vandaag wil ik daar nog even niet aan denken. Vandaag ga ik nog even genieten van dat niks moet en dat alles mag......
Namasté!
-
24 Oktober 2014 - 14:06
Coby Gerrits:
Hoi Mariella, ik heb genoten van je verhalen, wat een avontuur zal dat geweest zijn, heel mooi. -
24 Oktober 2014 - 14:22
Diana:
Kippenvel! Ik heb met veel plezier gelezen....Tot snel! X -
24 Oktober 2014 - 15:05
Mir:
Bedankt voor alle mooie verhalen. Een hele goede thuisreis gewenst. -
24 Oktober 2014 - 16:52
Yvonne:
Prachtig hoe jij dit beleeft! Dank dat ik mee kan lezen.
Geniet nog van de laatste uurtjes van je vakantie en tot snel.
Liefs
Yvonne -
24 Oktober 2014 - 18:27
Dory :
lieve Mariella, wat een mooi verslag schrijf je toch iedere keer. Wij zien het zo voor ons, al zal het als je het zo echt beleefd als jij nog veel en veel indrukwekkender zijn. Bedankt voor je reisverhalen wij hebben er erg van genoten. Een heeeeeele goed terugreis en we hopen je snel een keer te zien. Dikke kus van ons 2tjes. -
24 Oktober 2014 - 20:10
Pen:
Mariëlla een hele goede terug reis en een kop goeie koffie staat klaar Groetjes -
25 Oktober 2014 - 14:45
Henk:
Mooi, prachtig, een levenservaring rijker. Om nooit te vergeten. In ons jachtig bestaaan dikwijls terugdenken aan deze reis om te relativeren. het was een genoegen om je verhalen te lezen. -
25 Oktober 2014 - 15:42
Cindy:
Wat een prachtige verhalen, zeker een reis om nooit te vergeten! Op dit moment ben jij aan de terugreis bezig, terug naar het jachtige leven zoals jij het zelf ook beschrijft. Probeer op de erg hectische momenten terug te denken aan de oase van rust die je hebt mogen ervaren, zodat je hiermee de alledaagse stress misschien kunt relativeren. Deze ervaring pakt in elk geval niemand je meer af! -
25 Oktober 2014 - 18:12
Eric & Janet:
Jouw ervaringen in India en Nepal zijn voor jou niet in één zin samen te vatten maar jouw verhalen voor ons zijn in één zin prachtig, emotioneel, kleurrijk, confronterend en adembenemend visueel beschreven.
Wat een schitterende reis heb je gemaakt, het nagenieten kan beginnen!! Deze ervaring draag je je hele verdere leven met je mee en maakt je een nog completer mens. Je komt met al jouw foto's en ervaringen maar eens richting Didam en dan maken we er een gezellige culturele dag/avond van!
Een voorspoedige reis terug en tot ziens.
Eric & Janet -
29 Oktober 2014 - 06:46
Judith :
Ha dame,
Ik heb je verhalen met plezier teruggelezen, wat ben je een mooie ervaringen rijker!
Liefs Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
